CAFE RACER

Szczegóły: http://www.caferacer.com.pl/forum

Tak oto części odebrane w marcu od lakiernika, dzisiaj wreszcie wylądowały na motocyklu. Można rzec, że w czerwonym Małej Czarnej do twarzy, jakby odmłodniała. Przymiarka odbyła się bez jazdy próbnej, bo dopiero dziś spostrzegłem, że przy rozbieraniu gaźnika do myjki ultradźwiękowej zapodziałem gdzieś śrubę przelotową łączącą wężyk paliwowy z gaźnikiem. Pewnie zostawiłem ją gdzieś w garażu, który w międzyczasie poszedł do rozbiórki…

Motocykliści kochają lato.

Źródło: Internet

Jawa Racer w/g Urban Motors

Źródło: http://www.bikeexif.com

(Informacja prasowa)
Spotkanie Klasycznych Triumphów to cykliczne wydarzenie dla miłośników marki, które w tym roku odbyło się już po raz trzeci. Tym razem właściciele motocykli Triumph Bonneville, Thruxton, Scrambler, ale także innych modeli przyjechali do Hotelu Pod Wulkanem w Kluszkowcach. Impreza trwała od 19 do 21 maja. Po raz kolejny okazała się rekordowa pod wieloma względami.
Tegoroczna frekwencja przerosła nawet szacunki organizatorów. W Pieninach pojawiło się ponad dziewięćdziesiąt osób i prawie siedemdziesiąt motocykli. Na sobotę zaplanowano malowniczą i wiodącą górskimi drogami trasę, którą uczestnicy pokonywali w dziesięcioosobowych grupach. Po drodze mieli okazję podziwiać piękne widoki i górskie krajobrazy, ale także odpoczywać w ciekawych lokalizacjach i zjeść posiłek przygotowany specjalnie dla nich przez ekipę Startruck Street Food. Po południu odbywały się jazdy testowe nowymi modelami Triumpha dostarczonymi przez Triumph Polska i Triumph Katowice. Nie zabrakło Bobbera, Bonneville’a T120, Street Scramblera, Thruxtona R, Tigera Explorera i innych nowości. Ogłoszono też konkurs na najlepiej przerobionego Triumpha. Głosowali sami uczestnicy. Zwyciężył Kamil Maziarek, który zmodyfikował swojego Bonneville’a SE. W nagrodę otrzymał zegarek Davosa Heritage ufundowany przez importera marki w Polsce. Nagrody dla uczestników imprezy przekazali także Motul Polska i Karcher Polska. Zostały one rozlosowane podczas wspólnej kolacji. Sobotni wieczór zakończył się koncertem rockowego zespołu Overdrive. W niedzielę triumphowa brać pojechała zwiedzać podziemia elektrowni wodnej w Czorsztynie.
Tegoroczna edycja Spotkania Klasycznych Triumphów była udana pod każdym względem. Dopisali uczestnicy i pogoda. Atmosfera, jak co roku była wspaniała. Partnerami III Spotkania Klasycznych Triumphów byli: Triumph Polska, Motul Polska i Karcher Polska oraz Davosa Polska. Pomagały także Aress i Safetygroup. Współorganizatorem eventu był Triumph Katowice. Patronat nad imprezą objęło stowarzyszenie Cafe Racer Club Poland, które ufundowało specjalną koszulkę klubową dla posiadacza najstarszego Triumpha. Okazał się nim Maciej Chojnowski podróżujący Triumphem Bonneville 140V rocznik 1976.
foto: M. Kaliszka

Na zdjęciu powyżej: nasz forumowy kolega – MZR, którego Triumph Bonneville SE RED FRAME, zdobył zlotową nagrodę dla najlepiej przerobionego motocykla.

Źródło: HomoRatus Customs

SS90 jest chyba najrzadszym ze wszystkich 150 wyprodukowanych przez Vespę modeli skuterów. W latach 1965 – 1971 wyprodukowano ich nieco ponad 5000, a większość z nich bezpowrotnie przepadła na skutek działań rdzy, czasu i nadmiernie ambitnych kierowców.
Budowa SS90 nie odbiega specjalnie od typowej sylwetki produkowanych wtedy skuterów: jednolita zabudowa z tłoczonych blach stalowych, w której zamknięty jest silnik wraz z ze skrzynią biegów, panele podłogowe, z przodu owiewka chroniąca nogi kierowcy i pojedyncza lampa. Jednak na pierwszy rzut oka wyróżnia ją już podwieszona na wzór motocykla atrapa zbiornika paliwa, którą można było wykorzystać do położenia się na niej w celu zmniejszenia oporów powietrza. W tym celu od góry wymoszczono go tapicerowaną poduszką.

===============>>>>>>>>>>>>>>>> Kliknij by przeczytać cały artykuł

Więcej szczegółów: http://www.caferacer.com.pl/forum

W lutym zeszłego roku po raz pierwszy zamieściłem zdjęcia od Tomka z Gdańska z prac nad jego projektem opartym na Yamaha FJ1200 (silnik), Yamaha YZF750( przednie zawieszenie), Yamaha R1 (tylny amortyzator), BMW R1150 (koła), oraz kilku kilogramach magnezowego aluminium. Od samego początku projekt wzbudzał zachwyt i niecierpliwie czekaliśmy na jego zakończenie. Warto było czekać tak długo, bo finał przekroczył najśmielsze oczekiwania.
Przyznacie sami, że jest się czym zachwycać.
Poniżej zestawiłem zeszłoroczne zdjęcia Tomka i te otrzymane dzisiaj – pokazujące gotowy projekt.